Newsletter January 2020 - Dutch

De nieuwsbrieven staan nu onder het kopje CCC Nederland

Nieuwsbrief van Cathy Groenendijk, Gouda, januari 2020

Beste vrienden,

We wensen u een gezegend nieuwjaar!

In 2019 ben ik vier keer op en neer gereisd tussen Kampala en Nederland. In september heb ik Marina naar Santiago in Chili gebracht, zodat zij daar plastische chirurgie aan haar gezicht kan ondergaan. Op 20 december ben ik weer thuisgekomen om met Wim Kerstfeest te vieren. Op 27 januari vertrek ik weer naar Kampala, Wim is van plan om in maart naar mij toe te komen. In juni D.V. kom ik weer naar Nederland. In deze brief wil ik jullie vertellen over de schoolvorderingen van de kinderen van CCC.

Vakanties en vrijwilligers

Zoals u weet zorg ik al jaren voor meisjes, die in de straten van Juba in Zuid-Soedan leefden. Zij hebben huiselijk geweld, uitbuiting en misbruik meegemaakt en burgeroorlogen overleefd. In 2016 nam ik, vanwege de oorlog, de beslissing om met hen naar Kampala, de hoofdstad van Oeganda, te verhuizen. Ik heb nu een routine opgebouwd, waarbij ik drie keer per jaar naar Nederland ga. Ik woon het grootste deel van het jaar in Kampala om de kinderen te ondersteunen en in de vakanties help ik hen met huiswerk en andere activiteiten. Dit deed ik samen met hulp van vrijwilligers. Echter in november 2019 hebben we afscheid moeten nemen van onze speciale vrienden, Aletta en Abrie Wessels, Nicholas en Verity Ramsden. Twee jaar lang hebben zij veel betekend voor de kinderen door hen op de kostschool te bezoeken, te luisterden naar hun problemen, hun huizen te openen en hun prachtige tuinen beschikbaar te stellen voor verjaardagsfeestjes en speciale gelegenheden, waar ze o.a. de “Sound of Music” zongen. Ze laten een grote leegte achter, waarvan ik niet weet hoe die op te vullen.

We zijn dankbaar, maar we zijn er nog niet.

Begin 2019 was het nog niet duidelijk of alle meisjes terug naar school zouden kunnen gaan. Vanwege natuurrampen in Amerika hadden we hadden geen ondersteuning kunnen vinden voor 25 kinderen. We werden echter aangenaam verrast toen een noodfonds uit Engeland het nog nodige schoolgeld wilde betalen. Tot nu toe hebben we voor dit jaar 2020 nog geen toezeggingen ontvangen, maar we hopen dat we alle 50 kinderen met uw steun naar school kunnen laten gaan.

De oudste meisjes maken goede voortgang

Vijf van onze meisjes volgen hoger onderwijs. Martha (24) studeert plattelandsontwikkeling aan de Bugema Universiteit. Elly (21) heeft eind 2018 haar VWO-examen gedaan. Ze heeft nu 1 jaar bij een medische kliniek gewerkt om ervaring op te doen.

Drie meisjes (18-22) zitten in het 2e jaar van een beroepsopleiding. Twee van hen deden in november 2019 examen. De uitslag is eind januari bekend. Een van hen is in december gaan werken bij BROOD (bakkerij opgezet door Nederlanders), tot eind Januari, wanneer de examenresultaten bekend worden. Zij kan heerlijke appeltaarten, banaanmuffins, volkorenbrood, enz bakken.

In hun vrijetijd maken deze meisjes ook allerlei mooie handwerken van Afrikaanse stoffen (prints) en haken wollensjaals voor de verkoop. Ik heb deze meegebracht naar Nederland om te verkopen.

Kinderen die voor 2023 hun middelbare school zullen afronden

Eind 2020 gaan vijf meisjes hun eindexamen HAVO/VWO doen en 14 anderen een jaar later. Een van hen, Nola, is heel goed en we verwachten dat ze hoog scoort in 2021.
Dan zijn er nog 2 jongens en 3 meisjes overgegaan naar de 2de klas en 2 anderen hebben toelatingsexamen gedaan voor de middelbare school. We verwachten dat ze geslaagd zijn en in februari ook naar een goede middelbare school kunnen gaan. Een van hen is Steve (19), hij was een kind-soldaat en had maar 4 jaar op school gezeten. Hij wil dokter worden en hoopt terug te gaan naar Zuid-Soedan om onder zijn eigen mensen te werken.

Nog 13 kinderen zitten in het basis onderwijs

Alle kinderen zijn overgegaan naar de volgende klas. Hun Engels is uitstekend en daardoor kunnen ze goed meekomen. Joan zei: "Ik weet waarom ik in Oeganda ben: om te studeren en ooit iemand te worden".
Lisanne had de afgelopen 3 jaar veel problemen en last van depressiviteit, waardoor ze zich niet kon concentreren. Ze is toch overgegaan naar groep zeven en ze kan aan het eind van dit jaar toelatingsexamen doen voor de middelbare school. Ze ziet dit met vertrouwen tegemoet. Clare (7) heeft de meeste kinderboeken, die wij hebben, al gelezen. Hanna (9) wil graag lerares worden als ze groot is en Faith (6) is erg lening en wil graag sportlerares en ballerina worden. Joe (8) heeft plastische chirurgie aan zijn handen ondergaan en wil graag dokter worden als hij groot is.

Gezondheidsproblemen

• Helaas hebben we nog geen artsen in Nederland kunnen vinden, die Emily’s gespleten gehemelte gratis willen opereren. Daar zoeken we nog steeds naar.
• Verschillende kinderen hadden problemen met hun gebit en malaria. Zij zijn in het lokale Mengo- ziekenhuis behandeld. We zijn de Dentaid-organisatie, die één keer per jaar naar Oeganda komt om gratis behandelingen te doen, dankbaar voor het verlenen van tandheelkundige zorg.

We danken God voor de steun en donaties, die Marina in staat hebben gesteld om voor plastische chirurgie naar Chili te reizen. We zijn ook dankbaar voor de donaties van kleding en financiële steun om de 50 kinderen op school te kunnen houden.We bidden om meer sponsors, zodat we alle 50 kinderen ook dit jaar weer naar school kunnen laten gaan. Ook bidden we, dat we maatschappelijke werkers in dienst kunnen nemen en we weer vrijwilligers krijgen om met de kinderen te helpen.

Wilt u alstublieft onze noden in uw omgeving, zoals bij familie en vrienden, onder de aandacht brengen?Laat me alstublieft weten als u een manier weet om ondersteuning te vinden, zodat we deze kinderen naar school kunnen sturen.
Heeft u belangstelling voor de handwerkproducten die ik mee heb gebracht, zoals tassen, etuitjes, sjaals, onderzetters, placemats, tafellopers, schorten en vloerkleedjes? Neem dan contact op
met Marrie Winterswijk in Oudewater (06-19943799) of met Marion in Gouda (06-31209902).

Giften. U kunt uw gift overmaken naar:Iban NL19 RABO 0114 344671, t.n.v. Stichting CCC Nederland (heeft de ANBI status)

Met vriendelijke groeten aan u allen voor uw betrokkenheid bij de Confident Children out of Conflict Familie,

Cathy

Cathy Groenendijk
Executive Director Confident Children out of Conflict
Tel in Juba: +211955065445, +256778335696. In NL: +31636038468, vast +31182785326P.O. Box 36653, Kampala, Uganda
Email: cathy.groenendijk@gmail.com, www.confidentchildren.org http://www.facebook.com/pages/Confident-Children-out-of-Conflict- CCC/128689200496641

Fatuma Mozes meisjes die die hun producten verkopen.

Ik loof U, omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben, wonderlijk zijn Uw werken; mijn ziel weet dat zeer goed. (Psalm 139:14).

Newsletter November 2019 - Dutch

Nieuwsbrief van Cathy Groenendijk,

Beste vrienden,

Ik ben van 20 juli tot 8 september in Oeganda geweest en heb het heel druk gehad. De eerste 3 weken heb ik de familie Voois uit Oudewater op bezoek gehad. Zij hebben het CCC centrum bekeken, we zijn naar scholen geweest, hebben geholpen bij het uitzoeken van zonnepanelen en een geschikte auto voor CCC. En we hebben samen genoten van een prachtige safari! Zij hebben heel veel indrukken opgedaan! Hierna kwamen alle kinderen thuis voor hun schoolvakantie. Dankzij een speciale gift konden wij een apart huis huren voor de jongere kinderen van 6 tot 14 jaar. Ze waren heel blij met een eigen plek. Begin september ging iedereen weer naar school. Daarna vertrokken wij, (Marina, Jessica en ik) naar Chili, waar Marina chirurgische behandelingen krijgt vanwege haar misvormde gezicht. Hierover ga ik in deze brief meer vertellen.

Het verhaal van Marina.

Marina is een van de meisjes van CCC. In november 2016 kwam Marina op ons pad, toen we haar zagen bedelen in Juba. Zij was tijdens een acute epileptische aanval met haar gezicht in het open vuur gevallen en had derdegraadsbrandwonden opgelopen. Haar moeder deed wat ze voor haar kon doen, ze bracht haar naar het lokale ziekenhuis waar ze haar zo goed mogelijk behandelden. Ze kreeg een tweede operatie in Oeganda. Ze zag er vreselijk uit en had steeds een doek voor haar gezicht om haar misvorming te bedekken.

Tijdens mijn bezoek aan de VS in 2017 ben ik in contact gekomen met een van de beste brandwondenziekenhuizen van de wereld: het Boston Kinderbrandwonden ziekenhuis. Alle formaliteiten en voorbereidingen waren in orde, toen het ziekenhuis op het laatste moment zich terugtrok vanwege risico op overlijden. Het was een enorme teleurstelling voor Marina, toen ze dit hoorde. Ze probeerde zich van het leven te beroven, omdat ze het vertrouwen in mensen was kwijtgeraakt. Het was een heel moeilijk tijd voor ons allemaal. Een “Barmhartige Samaritaan” bracht me in contact met COANIQUEM, een brandwondencentrum in Santiago, Chili.https://www.youtube.com/watch?v=hewB7tekZcA

Na veel gebed en overleg met betrokkenen besloot ik om helemaal opnieuw te beginnen. Ik nam contact op met de immigratiedienst, de ambassade, artsen in Chili en vrienden, bij elkaar met mensen uit 6 verschillende landen. Het leek een onmogelijke opdracht om Marina gedurende 6 maanden in Chili te laten wonen. Er is geen Chileense ambassade in Oeganda (Marina’s immigratieland), en ook niet in haar geboorteland Zuid-Soedan. De dichtstbijzijnde ambassade is in Addis Ababa in Ethiopië. Paspoorten, wettelijke documenten, inentingskaarten, Nationale ID’s werden met DHL tussen 4 landen rondgestuurd. Niet meer te tellen e-mails, WhatsApp berichten en telefoongesprekken werden uitgewisseld. Het was een nachtmerrie! Een heel lang, vervelend en ingewikkeld proces om een visum voor Chili te krijgen. We gaven de hoop op een visum al op, toen ik een bericht uit Addis Ababa kreeg, dat het visum voor Chili verleend was en dat ik het gelijk kon ophalen bij DHL. Ondanks de frustraties over de bureaucratie tijdens dit hele proces, was ik geraakt door het medeleven dat steeds aan Marina werd getoond.

Dit positieve nieuws gaf ons nieuwe energie en daadkracht. Vliegtickets werden gelijk geboekt. Iemand adviseerde mij om toch even te vragen of er ook een visum voor Brazilië nodig was. De overstap duurde slechts 4 uur. Ik belde de dichtstbijzijnde Ambassade en tot mijn grote schrik hadden we wel een visum nodig. Ik was blij, dat ik het gevraagd had. Ik had dit helemaal niet verwacht. Nu moest ik opeens de tickets en alle documenten naar de Braziliaanse ambassade in Nairobi sturen met het geld, want anders zouden we bij aankomst in Brazilië onmiddellijk teruggestuurd worden.

Het duurde een maand om deze laatste horde te nemen. De tijd begon te dringen en op het laatste moment belde ik in wanhoop om 10 uur de ambassade en verzocht de Consul vriendelijk aandacht te geven aan het pakketje met documenten, dat door DHL zou worden gebracht. Echter, zij sloeg mijn verzoek af en hing op. Tot mijn grote verrassing werd ik door de Consul teruggebeld met een heel vriendelijke stem, die mij vertelde dat ze net het visum voor Marina verleend had om over te stappen in Sao Paolo (Brazilië). Ik kon direct DHL bellen om het paspoort op te halen. En ja, de volgende dag, net op het nippertje, had ik de documenten. Toen de consul Marina’s misvormde gezicht in haar paspoort had gezien, smolt het ijs om haar ‘formele koude hart’ en werkte ze van harte mee. Prijs de Heer voor herwonnen compassie bij de consul.

Aankomst in Santiago, Chili.

Op 8 september, na 25 uur vliegen, werden Marina, Jessica (Mary’s wettelijke begeleider uit Oeganda) en ik door Alan en zijn vrouw Valentine opgehaald van het vliegveld in Santiago. Alan en zijn vrouw zijn door het Coaniquem project aangesteld om voor ons te zorgen, zij brachten ons naar ons logeeradres op het terrein van het ziekenhuis in Santiago. Zij waren klaar om ons te ontvangen! In de 10 dagen dat ik er was, zijn alle medische vooronderzoeken gedaan en is haar medische geschiedenis doorgenomen.
Op 13 oktober voerden de artsen hun eerste operatie aan haar oog, neus en mond uit. Deze operatie duurde 5 uur. Gelukkig waren er geen complicaties. Ze had alleen honger, omdat ze voor de operatie niet had mogen eten. 5 weken na aankomst in Chili is het genezingsproces op gang gekomen, ze heeft zelfs nu een beetje licht in haar linkeroog. Foto 1 laat zien hoe Marina er na het ongeluk uitzag. Foto 2, na de eerste operatie in Oeganda en foto 3 toont haar gezicht na de operatie van 13 okt. 2019 in Santiago.

Gouda, oktober 2019

Het is bijzonder om te zien hoe mensen tot positief handelen komen, wanneer ze Marina ontmoeten, terwijl ze dat zelf niet in de gaten heeft.

Haar hart was vol boosheid en teleurstellingen, er was geen ruimte in haar om liefde en zorg van anderen te ontvangen.
Deze ervaring herinnert me aan een vers uit de Bijbel. Psalm 8: 5 - 6 “Wat is de mens, dat U aan hem denkt en het mensenkind, dat U naar hem omziet? Toch hebt U hem weinig minder gemaakt dan de engelen en hem met eer en glorie gekroond.”

Foto 1 Foto 2 Foto 3

De operaties moeten met tussenpozen worden uitgevoerd. Marina wil graag in Chili blijven zolang als het nodig is. Ze heeft weer hoop voor de toekomst gekregen. Coaniquem heeft een Engelssprekende leerkracht voor Marina aangesteld. Er wordt goed voor haar gezorgd.
Via ds. Gerrit Vreugdenhil van de St. Jan in Gouda zijn we ik contact gebracht met gemeenteleden van de kerk, waar hij via de GZB gewerkt heeft. Zij zorgen goed voor Marina en Jessica, halen hen op voor de dienst en bezoeken hen door de week. Soms nemen ze hen mee uit.

Danken.

• -  De gulle giften die het mogelijk maken, dat Marina deze plastische chirurgie kan ondergaan.

• -  De vriendelijkheid van de staf in Coaniquem die goed voor haar zorgen.

• -  Dat Marina weer vertrouwen in mensen heeft gekregen.

• -  De Kerkelijke gemeente in Santiago, die Marina en Jessica in hun midden hebben opgenomen.

• -  Voor de gift waardoor we in de schoolvakantie een huis konden huren voor de jongere kinderen.

  Bidden voor

  Marina’s visa loopt in februari 2020 af. Bid voor verlenging van het visum, zodat ze in Chili kan blijven totdat alle operaties gedaan zijn.

  Vriendelijk verzoek.

1. Schrijf eens een bemoedigende brief of leuke kaart aan Marina; c/o Coaniquem hospital, Sanfrancisco, 8586 Pudahuel, Santiago de Chile, CHILI.

2. Kom bij ons op bezoek als je in Kampala bent of kom als vrijwilliger in de vakantie december-januari.

Giften. U kunt uw gift overmaken naar:Iban NL19 RABO 0114 344671, t.n.v. Stichting CCC Nederland (heeft de ANBI status)

Met vriendelijke groeten aan u allen voor uw betrokkenheid bij de Confident Children out of Conflict Familie,

Cathy

Cathy Groenendijk
Executive Director Confident Children out of Conflict
Tel in Juba: +211955065445, +256778335696. In NL: +31636038468, vast +31182785326P.O. Box 36653, Kampala, Uganda
Email: cathy.groenendijk@gmail.com, www.confidentchildren.org http://www.facebook.com/pages/Confident-Children-out-of-Conflict- CCC/128689200496641

Ik loof U, omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben, wonderlijk zijn Uw werken; mijn ziel weet dat zeer goed. (Psalm 139:14).

Newsletter January 2019 - Dutch

Nieuwsbrief van Cathy, 

Gouda, januari 2019

Beste vrienden,

Ik wens u allen een Gezegend Nieuwjaar. Op 10 december ben ik in Nederland aangekomen. We hebben samen met Wim’s familie Kerstfeest gevierd. Wim is vorig jaar drie keer in Kampala geweest. Hij voelt zich veel beter na zijn PTSO therapie in 2017. In juli hebben we met Wim’s zus en haar gezin een reis gemaakt door Zuidwest- Oeganda en Rwanda. We bezochten toeristische attracties, zoals Nationale Parken, een gorilla trek, vulkaan beklimming en wild water rafting. Daarnaast deelden we mooie en soms ontroerende herinneringen met de mensen en plaatsen waar we gewerkt hebben in Rwanda en met de Zuid-Soedanese kinderen, waar we nu in Kampala voor zorgen. Yunia, de vrouw die veel dagelijkse taken van mij overneemt, en ik zorgen voor zo’n 50drukke kinderen in ons huis in Kampala. We zijn dankbaar voor Tracey en Brad, die Yunia de mogelijkheid gaven om 2 weken naar Canada te gaan. Zij vertelde daar over het werk van CCC aan supporters en ontmoette er een aantal vrienden. Wim en ik zijn in november naar de indrukwekkende bruiloft van onze Rwandese pleegdochter Mutoni geweest. Het was een ervaring om nooit te vergeten en we voelden ons echt deel van de grote Rwandese gemeenschap.

In 2018 hadden we 7 vrijwilligers, waar we heel dankbaar voor zijn. In de zomer kwamen Joanne en Rosa uit Oudewater, zij zijn hier 3 weken geweest; 3 vrijwilligers uit Engeland: Kevin, Marcia en Janice, zij waren hier 10 dagen en Danielle uit Juba, die hier 4 weken is geweest. Eind november kwamen er 2 Nederlandse orthopedische chirurgen bij ons op bezoek om 7 van onze kinderen met orthopedische klachten te onderzoeken. Leida Kruidhof heeft Kerst met onze meisjes doorgebracht. We zijn Aletta Wessels en Verity Ramsden heel dankbaar dat ze hun huis geopend hebben, zodat onze kinderen daar binnen kunnen lopen en spelletjes doen. Ook Kuki Noordam, die voor haar studie in Kampala was, sprong regelmatig bij. Zij is nu weer terug in NL en rondde haar Masters in mei af.

Genezingsretraite in Mto Moyoni

‘Onze’ kinderen hebben psychologische zorg nodig net zo goed als eten, ruimte en onderwijs. Meer dan 25 meisjes zijn tieners met hun wisselende humeur, afspraken vergeten of niet nakomen, harde muziek, het is aan de orde van de dag. Ik weet dat je dit kunt verwachten van tieners, maar voor hen die in hun vroege kinderjaren door traumatische ervaringen zijn gegaan, is het nog moeilijker. Bijna alle kinderen zijn op de een of andere manier emotioneel of lichamelijk beschadigd door verwaarlozing, blootstelling aan of ondergaan van seksueel misbruik, extreem geweld en armoede. Elk kind heeft emotionele en psychosociale ondersteuning nodig.

We hebben de grote schoolvakantie gebruikt (> 2mnden) om 24 meisjes van 16 jaar en ouder naar de 5-daagse introductie cursus van de Genezingsretraite te sturen in Jinja te Mto Moyoni, waar de Nijl ontspringt.http://www.mto-moyoni.org/site/78-mto/82-welcome

Schoolvorderingen!

“IK WIL VERDER MET MIJN LEVEN”

‘Elaine’ (niet haar echte naam) kwam na terugkeer van de retraite in vertrouwen en hevig huilend naar mij toe. “Ik wilhet je nu vertellen..... Toen ik 10 was, zag ik een dronken smerige man bovenop mijn dronken moeder liggen. Ik denk
dat mijn moeder me helemaal niet gezien heeft. Ik was zo gekrenkt, ik wilde wel in de grond zakken. Op die dag stierf
een deel van mij, ineens haatte ik die man, en ik hoopte dat hij daar terstond zou sterven. Tot mijn verbazing werd hij de volgende dag doodgeschoten. Toen ik dit hoorde, voelde ik me zo schuldig, omdat ik dacht dat hij door mijn wens gedood was.Ik zeulde de pijn, schuld, haat al die jaren met me mee en heb hem nooit vergeven voor wat hij mijn moeder heeft aangedaan. Het stond steeds tussen mij en mijn moeder in, ook al probeerde ik het diep in mijn hart te verbergen. Ik hou zoveel van mijn moeder, maar ik kon haar nooit vertellen wat ik die avond gezien had. Eindelijk, tijdens deze retraite,kreeg ik de kans om dit diepe geheim, onder ogen te zien.Ik durfde deze man te vergeven en het gevoel, verantwoordelijk te zijn voor zijn dood, verdween. Nu begrijp ik, dat ik niet verantwoordelijk ben voor de daden van iemand anders. Na deze retraite voel ik me zo veel lichter, alsof een zware last van mijn schouders is getild en genezing is begonnen. Ik wil verder metmijn leven.”

Vrijwilligers maken ons blij!! Zij schilderden de eetkamer, leerden de meisjes handvaardigheden zoals tassen, schorten, kleedjes, pannenlappen, rokken en jurken te maken van Kitenge (Afrikaanse bedrukking) materialen. Zij hielpen bij het schoolwerk, gaven muziek- en computerles.

Anna heeft eindexamen gedaan van het Atheneum in Oeganda. Zij wacht nu op de uitslag en als ze geslaagd is, gaat ze in september medicijnen studeren aan de Makerere Universiteit. Intussen zoeken we een baantje voor haar. Nadine and Lisanne hebben eindexamen gedaan van de Middelbare school en Suzy en Deborah van de Basisschool, de uitslag krijgen ze eind januari. Slechts 2 kinderen van de 50 zijn niet overgegaan naar de volgende klas. De meisjes, die in februari 2018 uit Juba zijn gekomen, werken hard en hun vorderingen worden geleidelijk aan beter.

Uitdagingen en zorgen.

Yunia is nog steeds het enige staflid, dat fulltime voor de kinderen zorgt. We hebben nog 3 stafleden nodig om de kinderen goed te kunnen ondersteunen. De meesten hebben emotionele schade, maar wij hebben geen geschoold personeel om dit op te vangen. We zouden graag een staflid met psychosociale vaardigheden vinden.

Dank met ons voor:
- Trouwe voorbidders, medeleven en support voor ons werk en het onderwijs aan de meisjes.
– De kleding, zwempakken, schoenen, enz. van Linquenda,
- De volgers en ‘likers’ van ons op mijn persoonlijke en CCC Facebook.– Alle vrijwilligers en wat zij voor ons betekend en gedaan hebben.
- Fondswervingsactie van Jilco Voois en Geurt van Halum voor een auto.

Bid met ons voor:
- ‘Elaine’ en alle meisjes die lijden aan traumatische herinneringen, voor genezing, vreugde en vrede in hun hart. - Volharding om de kinderen door hun schoolperiode te begeleiden.
- Yunia, dat zij kracht krijgt om haar werk vol te houden.
- Fondsen om nieuwe stafleden (incl. een psychosociale deskundige) aan te kunnen nemen.

Vriendelijk verzoek:
Schrijf een bemoedigende kaart of brief naar onze meisjes? Adres: P.O. Box 36653, Kampala, Oeganda.Bezoek ons wanneer u in Kampala bent of kom als vrijwilliger tijdens schoolvakanties (aug-sept of dec-jan).

Giften.

Wij geven de voorkeur aan financiële giften. U kunt uw gift overmaken naar:

Iban NL19 RABO 0114 344671, t.n.v. Stichting CCC Nederland

Met vriendelijke groeten aan u allen voor uw betrokkenheid bij de Confident Children out of Conflict Familie,

Cathy

Cathy Groenendijk
Executive Director Confident Children out of Conflict
Tel in Juba: +211955065445, +256778335696. In NL: +31636038468, vast +31182785326P.O. Box 36653, Kampala, Uganda
Email: cathy.groenendijk@gmail.com, www.confidentchildren.org http://www.facebook.com/pages/Confident-Children-out-of-Conflict- CCC/128689200496641

“Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling en u hebt Mij gastvrij onthaald. Ik was naakt en u hebt Mij gekleed; ik ben ziek geweest en u hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis en u bent bij Mij gekomen. De Koning zal hun antwoorden: Voorwaar, Ik zeg u: voor zover u dit voor een van deze geringste broeders en zusters van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mijgedaan” Mattheus 25 : 35, 36 en 40

Newsletter November 2018

Nieuwsbrief CCC Kampala, november 2018                       

Beste vrienden en sponsoren,

Graag willen we u/jullie op de hoogte brengen van de laatste ontwikkelingen en het reilen en zeilen van Cathy, Wim en de kinderen. 

Na een roerige periode is Cathy verhuisd naar Kampala, het is daar veiliger en er zijn meer mogelijkheden voor de kinderen. Door onvoorziene gebeurtenissen is het kinderhuis in Juba overgenomen door Helen, een zuid-soedanese dame. Dit gebeurde helaas op een manier die niet bij Cathy paste maar toch zo gebeurde. Het huis in Juba is een doorgangshuis geworden, terwijl CCC’s doel het opvangen van kinderen over de lange termijn is.In overeenstemming met de visie van CCC Nederland geven we de giften aan Cathy en de kinderen in Kampala en niet meer aan CCC Juba. Dit houdt in dat Cathy niet meer verantwoordelijk is voor het kinderhuis in Juba maar zich volledig richt op Kampala.

Inmiddels zijn de kinderen een jaar in Kampala en gaan ze naar de kostschool. In de vakanties zijn ze in het huis van Cathy en Wim en dan is elk plekje gevuld.

Judith, een vriendin van Cathy bezocht Cathy. Hieronder doet Judith verslag en wordt er een beeld geschetst van de invulling van de dagen.  “In mei 2018 bezocht ik Cathy in Kampala, Oeganda. Dit was tijdens de vakantie van de meiden die normaal op kostschool zitten. Het huis zat bomvol met ongeveer 40 kleine en grote meiden en 4 jongens. Cathy en twee ‘tantes’: tante Yunia en tante Marjorie houden overzicht en zorgen dat alles loopt zoals het hoort. Er is een systeem ingevoerd waar de oudere meiden een groep jongere meiden hebben om voor te zorgen. Ook is er een rooster zodat iedereen meehelpt met het koken van maaltijden, het schoonmaken en het opruimen. Nu de meiden thuis waren zag het dagschema er zo uit:

06.00 opstaan, wassen en aanbidding

08.00 ontbijt gevolgd door het huis schoonmaken

10.00 huiswerk, lezen en koken voor lunch

12.30 lunchen

13.00 huiswerk en buiten spelen; soms komen de buurkinderen ook langs om te spelen

16.00 sporten

18.00 avondeten

19.00 schoonmaken en vrije tijd

Op de dag dat ik aankwam op Entebbe vliegveld nam Elger Nieuwenhuis ons uit voor lunch, waarna we de lokale dierentuin bezochten met twee van de meiden, Pauline en Nadia; Elger was onder de indruk van de vooruitgang die Pauline en Nadia hadden geboekt en moedigde Cathy aan om sterk te blijven en om haar best te doen om donoren te behouden nu de meiden naar Oeganda waren geëvacueerd. De dagen hierna bracht ik de ochtenden en de middagen met de meiden en kinderen door. Terwijl ik in Kampala was, was Cathy druk bezig met de voorbereidingen voor het volgende jaar, terwijl tante Yunia druk was met inkopen van al het schoolmateriaal  voor het volgende semester.

Vorig jaar, toen de kinderen geëvacueerd werden, moest alles snel en in noodtoestand geregeld worden. Hierdoor waren alle kinderen verspreid over verschillende scholen in Kampala. Komend schooljaar wil Cathy alle kinderen in een school bij elkaar hebben, dus we bezochten een Christelijke school ongeveer twee uur bij het huis vandaan, in het platte land; Ekitangala in Nakasongola Cornerstone Development Academy. Dit is na Luwero, als je in Noordelijke richting naar Murchison Falls rijdt, waar ze een grote open ruimte hebben, met een boerderij met meer dan 600 koeien en kippen. Het is er stil en je hoort de vogeltjes fluiten. De kinderen zitten in klassen van niet meer dan 30 studenten en ze krijgen veel persoonlijke aandacht van de onderwijzers.

Een van de andere dagen gingen we naar Jinja, een kleinere stad ongeveer 80km ten oosten van Kampala. Hier bezochten we Anna van ‘His Hope Uganda’ en Ingrid; een Nederlandse dame die een counselling resort heeft genaamd ‘Mto Moyoni’, ‘rivier in je hart’. Ze bood aan de meiden gratis therapie te geven en gratis onderdak. Ze zouden alleen voor hun eten moeten betalen, en dit voor drie weken lang. Jammer genoeg zou dit alsnog $200 per kind zijn en 15 kinderen zouden dit het best kunnen gebruiken, dus 3000$ is alsnog teveel om zo te kunnen betalen. 

Slechts één week in Kampala was te kort om al de meiden goed te kunnen leren kennen, maar ik werd ontvangen in een warm huis met veel liefde en genoot van mijn tijd met Cathy en de kinderen!” De oudere meiden groeien op tot stabiele, slimme dames en helpen met de zorg voor de jongere kinderen. Het is niet altijd makkelijk maar met z’n allen zullen ze in een liefdevol huis opgroeien wat zo voor een golfbeweging van positieve verandering in de samenleving zorgt.

We danken jullie voor de blijvende financiële en geestelijke steun, zonder zijn we nergens!!

Dank:
Dank God voor de goede opvang van de kinderen in Kampala,
Dank dat de meisjes en jonge vrouwen op groeien tot stabiele sterke jonge mensen met een vast geloof in God.

Gebed:Voldoende financiele steun voor de kinderen in Kampala.
Een nieuwe school waar alle kinderen bij elkaar zijn en persoonlijke aandacht krijgen tijdens de lessen.