Nieuwsbrief CCC Kampala, november 2018
Beste vrienden en sponsoren,
Graag willen we u/jullie op de hoogte brengen van de laatste ontwikkelingen en het reilen en zeilen van Cathy, Wim en de kinderen.
Na een roerige periode is Cathy verhuisd naar Kampala, het is daar veiliger en er zijn meer mogelijkheden voor de kinderen. Door onvoorziene gebeurtenissen is het kinderhuis in Juba overgenomen door Helen, een zuid-soedanese dame. Dit gebeurde helaas op een manier die niet bij Cathy paste maar toch zo gebeurde. Het huis in Juba is een doorgangshuis geworden, terwijl CCC’s doel het opvangen van kinderen over de lange termijn is.In overeenstemming met de visie van CCC Nederland geven we de giften aan Cathy en de kinderen in Kampala en niet meer aan CCC Juba. Dit houdt in dat Cathy niet meer verantwoordelijk is voor het kinderhuis in Juba maar zich volledig richt op Kampala.
Inmiddels zijn de kinderen een jaar in Kampala en gaan ze naar de kostschool. In de vakanties zijn ze in het huis van Cathy en Wim en dan is elk plekje gevuld.
Judith, een vriendin van Cathy bezocht Cathy. Hieronder doet Judith verslag en wordt er een beeld geschetst van de invulling van de dagen. “In mei 2018 bezocht ik Cathy in Kampala, Oeganda. Dit was tijdens de vakantie van de meiden die normaal op kostschool zitten. Het huis zat bomvol met ongeveer 40 kleine en grote meiden en 4 jongens. Cathy en twee ‘tantes’: tante Yunia en tante Marjorie houden overzicht en zorgen dat alles loopt zoals het hoort. Er is een systeem ingevoerd waar de oudere meiden een groep jongere meiden hebben om voor te zorgen. Ook is er een rooster zodat iedereen meehelpt met het koken van maaltijden, het schoonmaken en het opruimen. Nu de meiden thuis waren zag het dagschema er zo uit:
06.00 opstaan, wassen en aanbidding
08.00 ontbijt gevolgd door het huis schoonmaken
10.00 huiswerk, lezen en koken voor lunch
12.30 lunchen
13.00 huiswerk en buiten spelen; soms komen de buurkinderen ook langs om te spelen
16.00 sporten
18.00 avondeten
19.00 schoonmaken en vrije tijd
Op de dag dat ik aankwam op Entebbe vliegveld nam Elger Nieuwenhuis ons uit voor lunch, waarna we de lokale dierentuin bezochten met twee van de meiden, Pauline en Nadia; Elger was onder de indruk van de vooruitgang die Pauline en Nadia hadden geboekt en moedigde Cathy aan om sterk te blijven en om haar best te doen om donoren te behouden nu de meiden naar Oeganda waren geëvacueerd. De dagen hierna bracht ik de ochtenden en de middagen met de meiden en kinderen door. Terwijl ik in Kampala was, was Cathy druk bezig met de voorbereidingen voor het volgende jaar, terwijl tante Yunia druk was met inkopen van al het schoolmateriaal voor het volgende semester.
Vorig jaar, toen de kinderen geëvacueerd werden, moest alles snel en in noodtoestand geregeld worden. Hierdoor waren alle kinderen verspreid over verschillende scholen in Kampala. Komend schooljaar wil Cathy alle kinderen in een school bij elkaar hebben, dus we bezochten een Christelijke school ongeveer twee uur bij het huis vandaan, in het platte land; Ekitangala in Nakasongola Cornerstone Development Academy. Dit is na Luwero, als je in Noordelijke richting naar Murchison Falls rijdt, waar ze een grote open ruimte hebben, met een boerderij met meer dan 600 koeien en kippen. Het is er stil en je hoort de vogeltjes fluiten. De kinderen zitten in klassen van niet meer dan 30 studenten en ze krijgen veel persoonlijke aandacht van de onderwijzers.
Een van de andere dagen gingen we naar Jinja, een kleinere stad ongeveer 80km ten oosten van Kampala. Hier bezochten we Anna van ‘His Hope Uganda’ en Ingrid; een Nederlandse dame die een counselling resort heeft genaamd ‘Mto Moyoni’, ‘rivier in je hart’. Ze bood aan de meiden gratis therapie te geven en gratis onderdak. Ze zouden alleen voor hun eten moeten betalen, en dit voor drie weken lang. Jammer genoeg zou dit alsnog $200 per kind zijn en 15 kinderen zouden dit het best kunnen gebruiken, dus 3000$ is alsnog teveel om zo te kunnen betalen.
Slechts één week in Kampala was te kort om al de meiden goed te kunnen leren kennen, maar ik werd ontvangen in een warm huis met veel liefde en genoot van mijn tijd met Cathy en de kinderen!” De oudere meiden groeien op tot stabiele, slimme dames en helpen met de zorg voor de jongere kinderen. Het is niet altijd makkelijk maar met z’n allen zullen ze in een liefdevol huis opgroeien wat zo voor een golfbeweging van positieve verandering in de samenleving zorgt.
We danken jullie voor de blijvende financiële en geestelijke steun, zonder zijn we nergens!!
Dank:
Dank God voor de goede opvang van de kinderen in Kampala,
Dank dat de meisjes en jonge vrouwen op groeien tot stabiele sterke jonge mensen met een vast geloof in God.
Gebed:Voldoende financiele steun voor de kinderen in Kampala.
Een nieuwe school waar alle kinderen bij elkaar zijn en persoonlijke aandacht krijgen tijdens de lessen.